19 oktober 2025. Het is net vijf uur wanneer ik wakker word van het gepiep van mijn smartphone. Het signaal is afkomstig van een geboortemelder die een ongewoon grote daling van de lichaamstemperatuur van een melkkoe heeft gemeten. Een kalfje op komst. Leuk! Maar ook lastig net op de dag dat de maïs wordt geoogst. Gelukkig is dat niet meer de stressvolle bezigheid die het tien jaar geleden was. De loonwerker beschikt over de GPS-coördinaten van al mijn maïspercelen. Ik hoef het ‘hakselteam’ mijn percelen niet meer aan te wijzen maar kan mij concentreren op de kwaliteit van de maïskuil en het werk in de stal. Vroeger zou ik de loonwerker gevraagd hebben om met elke lading maïs over de weegbrug bij een toeleverancier in de buurt te rijden. Anno 2025 moeten de tractoren dat ommetje niet meer maken. Een maïshakselaar is tegenwoordig standaard uitgerust met een NIR-sensor zodat de opbrengst van een maïsperceel nauwkeurig gemeten wordt. Meer nog, enkele weken later mailt de loonwerker mij een kleurrijke ‘opbrengstkaart’ die de goede en slechte delen van het perceel aanduidt. De ongelijke stand van de maïs verraadde al iets, maar de opbrengst is nog veel heterogener over het perceel verspreid dan ik vermoedde. Hoog tijd om met een bodemsensor de zuurtegraad en het organische stofgehalte van de bodem te laten scannen want hier lijkt meer aan de hand…

Benieuwd hoe dit verder gaat? Lees verder op vilt.be.